Mieszkam na południu Polski w Dąbrowie Tarnowskiej, gdzie do dzisiejszego dnia zachowało się wiele pozostałości po żydowskich mieszkańcach, przede wszystkim wspaniała, monumentalna synagoga, która w 2012 roku odzyskała dawną świetność. Kiedy byłam dzieckiem fascynowały mnie te miejsca, ale też dziwił fakt, że do ogromnej świątyni nikt nie przychodzi się modlić, a cmentarz z dziwnymi nagrobkami, nie odwiedzany przez nikogo, zarasta chwastami i krzewami. Dziecięcą ciekawość trudno było zaspokoić i uzyskać odpowiedzi na pojawiające się pytania. Również edukacja szkolna okazała się w tym temacie niewystarczająca. Dopiero studia podyplomowe o Zagładzie, a także wizyty studyjne w Jad Waszem przygotowały mnie do tego, aby w mojej pracy znaleźć czas również na szersze odwoływania się do kultury żydowskiej, upamiętnianie ofiar Zagłady oraz próbę zwalczania zastanych stereotypów i uprzedzeń.
Pracuję w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 w Dąbrowie Tarnowskiej jako nauczycielka-polonistka. W pracy spotykam się z uczniami pochodzącymi w większości ze środowisk wiejskich, gdzie dość mocno zakorzenione są poglądy antysemickie. Dlatego tak ważną sprawą okazało się wprowadzenie do szkoły elementów edukacji o Zagładzie. W środowisku szkolnym znalazłam w tym temacie sprzymierzeńców, szczególnie w osobie nauczyciela języka angielskiego, Jerzego Stelmacha (prywatnie mojego męża), z którym realizuję projekty związane z kontaktami z młodzieżą izraelską i amerykańską. Ponadto jestem matką dwóch dorosłych córek, mam też dwuletniego wnuka. Wolny czas spędzam na czytaniu książek, pielęgnowaniu ogrodu oraz zwiedzaniu Polski i świata, mam na swoim koncie nawet kilka wypraw w dalekie, egzotyczne kraje.
Pierwszym projektem, który zainicjowałam w 2003 roku, było zorganizowanie Dnia Pamięci o Holokauście dla uczczenia 60. rocznicy powstania w getcie warszawskim. W bieżącym roku odbyła się XV edycja tej imprezy, do organizacji której udało mi się włączyć koleżanki ze szkoły oraz dyrektora Dąbrowskiego Domu Kultury. Na Dzień Pamięci składają się konkursy, wystawy, spotkania z dawnymi żydowskimi mieszkańcami (na przykład podczas I edycji był obecny, nieżyjący już, mec. Marceli Wajsbard) oraz „Dziećmi Holokaustu”, a także projekcje filmów dokumentalnych i fabularnych. Impreza cieszy się wielką popularnością i co roku bierze w niej udział ponad 100 uczestników ze szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych powiatu dąbrowskiego, a patronat sprawują nad nią burmistrz miasta i starosta dąbrowski. W 2008 roku nasza impreza zdobyła wyróżnienie w ramach ogólnopolskiego projektu „Pamięć dla Przyszłości”.
Kolejnym przedsięwzięciem był mój udział w 2006 roku w powstaniu filmu dokumentalnego w reżyserii Marii Zawady-Bilik pod tytułem „Śladami historii D. T. – Żydzi dąbrowscy”. Film ten trwa 48 minut i przedstawia historię, obyczaje i zagładę dąbrowskich Żydów oraz przybliża ocalałe w mieście judaica. Trafił on do wszystkich bibliotek szkolnych powiatu i był kilkakrotnie emitowany przez TVP Kraków, ciesząc się dużym zainteresowaniem wśród mieszkańców naszego miasta. W bieżącym roku wraz z moimi uczniami wzięłam udział w kręceniu kolejnego filmu, tym razem dużo krótszego i dotyczącego funkcjonowania odremontowanej synagogi, w której mieści się obecnie Ośrodek Spotkania Kultur. Zostałam również poproszona przez redaktora internetowego „Nowego Kuriera Dąbrowskiego” Pawła Srokę o przygotowanie artykułów o dąbrowskich Żydach. Są dostępne do dzisiejszego dnia w rubryce „Judaica”.
Od 2007 roku moja szkoła uczestniczy w międzynarodowym projekcie „Bliżej siebie” i posiada zaszczytne miano „Szkoły Spotkań i Dialogu”. Co roku odwiedza nas ponad 100 osobowa grupa młodzieży z Netanii, która wspólnie z polskimi rówieśnikami bierze udział w warsztatach, konkursach, rozgrywa mecze sportowe, uczy się polskich tańców i piosenek oraz zwiedza zabytki związane z historią żydowską.
