Bożena Gąsiorowska

Kurs Ośrodka Rozwoju Edukacji przygotowywał nas do organizowania w polskich szkołach spotkań z izraelską młodzieżą. Moją wyobraźnię zapełniały przejmujące historie o niewyobrażalnym cierpieniu, tęsknocie, żalu za utraconą ojczyzną, ciekawości, jaką jest ta kochana przez przodków Polska. Pierwsze spotkanie z młodzieżą z Holonu zapoczątkowało w 2008 r. roczny projekt szkolny upamiętniający dzieje Żydów polskich, także z akcentem na historię lokalną, bo tej kolejne pokolenia uczniów nie znały kompletnie, a ja ciągle niewystarczająco. Wizytę poprzedziło odkrycie rozmaitych śladów żydowskiej przeszłości w Żyrardowie, poznawanie kultury i dziedzictwa żydowskiego w naszym mieście, czytanie fragmentów tłumaczonych na angielski wspomnień z „Księgi Pamięci żyrardowskich Żydów”. Fakt, że młodzież czuła się dumna, przywracając tę zapomnianą przeszłość, mobilizował mnie do pracy. A potem pojawiła się nowa inspiracja.

W szczególnych okolicznościach, dzięki kontaktowi jednego z edukatorów, poznałam Daniela Wagnera – Belga i Izraelczyka w jednej osobie, zaangażowanego w poszukiwanie korzeni przodków m.in. w Żyrardowie. Tak powstał pomysł udziału moich uczniów w inwentaryzacji macew z żyrardowskiego cmentarza, który stał się miejscem częstych odwiedzin i intensywnej pracy zwieńczonej po dwóch latach sukcesem. Obecnie motywują mnie i moich podopiecznych kontakty z osobami, które dzięki efektom naszej pracy odnajdują groby swoich bliskich. Asystujemy ich odwiedzinom w ojczyźnie przodków i gromadzimy coraz to więcej opowieści, poruszających wyobraźnię i serce wspomnień. Niemożliwe jest już porzucić „tę misję”.