Lubasz

Prywatne Liceum Ogólnokształcące im. Ignacego Jana Paderewskiego

„Chrześcijanie nazywają Żydów „starszymi braćmi w wierze”. Która część Biblii uznawana jest zarówno przez Żydów, jak i chrześcijan?” Tę i inne zagadki rozwiązywali uczestnicy gry terenowej  w Lubaszu, malutkiej miejscowości w województwie wielkopolskim, nieopodal Czarnkowa. Mimo że na co dzień Lubasz jest kojarzony z agroturystyką, ma również polsko-niemiecko-żydowską wielokulturową historyczną opowieść. Żydzi osiedlali się w Lubaszu od XIII w. na podstawie statutu kaliskiego z 1264 r., który gwarantował im m.in. bezpieczeństwo, ochronę mienia osobistego, swobodę praktyk religijnych. Pierwsze nagrobki na lubaskim cmentarzu żydowskim pochodzą z XVII w. Kiedy w wieku XVIII w Czarnkowie została wybudowana synagoga, część społeczności żydowski przeniosła się z Lubasza do tego miasta. Zgodnie ze źródłami, w XIX w. w Lubaszu zostało 97 Żydów, istniał tam jeden dom modlitwy. Podczas wojny Żydzi z Lubasza zostali zabrani już w 1939 r., gdy Niemcy nakazali im stawienie się w Czarnkowie, skąd przetransportowano ich do Chodzieży, a następnie do getta łódzkiego. Najprawdopodobniej większość zginęła w ośrodku zagłady w Chełmnie nad Nerem.

Najważniejszym zabytkiem w Lubaszu jest cmentarz, na którym znajdują się dwujęzyczne macewy niemieckich Żydów,  poustawiane tu przy okazji sprzątania cmentarza z okazji Dni Kultury Chrześcijańskiej w 2011 r. Inne zabytki  to kamienice. Synagoga w Lubaszu została spalona. Do tej pory poza inicjatywą Towarzystwa Miłośników Kultur Rodzimych z Lubasza nie było innych inicjatyw związanych z upamiętnieniem.

Uczestnicy Szkoły Dialogu z liceum w Lubaszu to bardzo aktywni młodzi ludzie. Jak na społeczników przystało, od razu  przystąpili do działania. Nie tylko odwiedzili cmentarz, lecz  także porządnie go wysprzątali i sami odczyścili jedną z macew. Na podstawie książki Andrzeja Furiera „Z kart historii Lubasza”, informacji znalezionych w internecie, w „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” oraz przekazu ustnego mieszkanki Lubasza Heleny Budaj opracowali tekst pt. „Żydzi w Lubaszu”. Następnie zabrali się do przygotowania gry terenowej śladami lubaskich Żydów, która była główną częścią uczniowskiego projektu.

Trasa gry przygotowanej dla przedstawicieli klas rozpoczęła się na cmentarzu – najlepiej zachowanym  fragmencie lubaskiego dziedzictwa żydowskiego – i wiodła do szkoły. Po drodze uczniowie biorący udział w biegu mieli za zadanie  odnaleźć  domy i kamienice związane z Żydami. Informacje na temat ich mieszkańców  zrekonstruowali w dużej mierze na podstawie ustnej relacji 95-letniej Heleny Budaj, pamiętającej przedwojenną historię. Dowiedzieli się np., że „Budynki na ul. Chrobrego 11 i 13 należały do Żyda nazwiskiem Cohn. Posiadał on również gospodarstwo, sklep i cegielnię, w których pracowali Polacy. Po pożarze bożnicy to tu odbywały się nabożeństwa żydowskie.” Całe zadanie polegało na śledzeniu kolejnych wskazówek oraz zdobywaniu punktów za dobre odpowiedzi na temat historii i zwyczajów Żydów. Uczestnikom podobała się ta dynamiczna formuła. Całość zakończyło  podsumowanie w szkole.

Podczas zakończenia organizatorzy  przedstawili krótką historię Żydów,  ich pobytu na ziemiach polskich, tradycje i obyczaje, a także historię żydowskich mieszkańców Lubasza – w formie wystawy oraz prezentacji z komentarzem. Przytoczyli fragmenty relacji zachowane w kronice jednej ze szkół: „[…] 1923 rok. Od kwietnia trwają w Lubaszu akcje antyżydowskie. Zdarzają się wypadki wybijania szyb u Żydów.

W nocy 2 maja zostały zamalowane smołą przez nieznanych sprawców godła żydowskie. Wybito także szyby u Jakuba Grassa, Jakuba Cohna i Hurschfelda. 6 czerwca w nocy o godz. 23.30 spalona została przez Polaków bóźnica – świątynia żydowska […] budynek spłonął doszczętnie.”

Podsumowanie zakończyło się wręczeniem nagród zwycięzcom podchodów oraz konkursu plastycznego „Żydzi w polskiej historii i kulturze” ogłoszonego wśród uczniów. Na koniec wszyscy zebrani mieli okazję poczęstować się macą z humusem, chałką i jabłecznikiem, przygotowanymi przez uczniów.

Podczas pracy własnej uczniom udało się  opracować osobistą narrację o przeszłości ze wskazaniem konkretnych domów i miejsc. Nie lada wyzwaniem było  zweryfikowanie na podstawie jednej historii pozyskanych informacji. Była to okazja do nauki krytycznego podejścia do źródeł i zmagania się ze stereotypami pojawiającymi się w przekazach, ale czasem również w pracach konkursowych innych uczniów. Ważnym momentem okazała się dyskusja o postrzeganiu i stosunku do innych podczas jednego z warsztatów. Jak sami  mówią o swojej pracy w projekcie, udało im się dokonać całkiem poważnych zmian w sobie.

Warto o tym mówić, co przeżyli Żydzi i jak cierpieli, nie powinniśmy o tym zapominać.

Asia

Dzięki tym warsztatom zainteresowałam się losem Żydów.

Karolina

Z tych warsztatów wyniosłem dużo ciekawych rzeczy i teraz będę inaczej spoglądał na inne religie, nie tylko na tę, którą sam wyznaję.

Marcin

Lubasz

 

 

Szkoła:
Prywatne Liceum Ogólnokształcące im. Ignacego Jana Paderewskiego
Uczniowie:
klasa IIc
Nauczycielka:
Kamila Kruszyńska-Derkowska
Ekspert:
Mariusz Zandon
Trenerki:
Anna Desponds, Jagoda Szkarłat

Darczyńcy

Dziękujemy Conference on Jewish Material Claims Against Germany (Claims Conference) za wsparcie programu edukacyjnego Szkoła Dialogu. Poprzez restytucję mienia ofiar Holokaustu, Claims Conference wspiera organizacje na całym świecie w działaniach edukacyjnych na temat Holokaustu oraz na rzecz zachowania pamięci o ofiarach Zagłady.

logo 2

Dziękujemy Friends of the Forum za wsparcie programu edukacyjnego Szkoła Dialogu.

fof