Puławy

Gimnazjum nr 1 im. Jana Pawła II

Szewc domokrążca Norman, lekarska rodzina Honigsfeldów i kierownik Żydowskiej Szkoły Powszechnej Henryk Adler – historie tych postaci sprawiły, że gimnazjaliści odkryli Puławy na nowo. Uświadomili sobie, że ich szkoła znajduje się w rejonie miasta, który przed wojną zamieszkiwało wielu Żydów. Dowiedzieli się, że w miejscu kamienia upamiętniającego Holocaust kwitło kiedyś życie skupione wokół synagogi. Po raz pierwszy spotkali się z tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata, którym uhonorowany jest p. Tadeusz Stankiewicz, jeden z puławian. Na warsztatach Szkoły Dialogu spotkali się też z p. Mikołajem Spózem – regionalistą, mającym w posiadaniu znaczącą kolekcję historycznych fotografii Puław, które gromadził przez kilkadziesiąt lat.
Pierwsze wzmianki dotyczące puławskich Żydów pochodzą z drugiej połowy XVII w., natomiast pod koniec XIX w. stanowili już 73 proc. lokalnej społeczności. W przededniu II wojny światowej ich liczba spadła do 40 proc. Żydzi w Puławach byli bardzo aktywni społecznie i gospodarczo. Trudnili się handlem, produkowali meble, byli szewcami. Mieli swoich przedstawicieli w Radzie Miasta. Gmina posiadała synagogę, łaźnię i dom modlitwy.

Funkcjonowały także różne stowarzyszenia: Talmud-Tora, Tarbut i Towarzystwo Sanitarne „Linas Hacedek”. Wszystko to zakończyło się w grudniu 1939 r., kiedy Niemcy kazali wszystkim Żydom opuścić miasto w ciągu 48 godzin. Przy mrozie sięgającym minus 30°C, kolumna około 2,5 tys. puławskich Żydów wyruszyła w kierunku Opola Lubelskiego. W trakcie przemarszu zmarło wiele dzieci i starszych osób. Osoby niezdolne do marszu zamknięto w puławskiej synagodze, gdzie zmarły z wyziębienia. Na początku 1940 r. kolejny transport puławskich Żydów wywieziono do Nałęczowa, Baranowa, Ryk i Końskowoli, a w 1943 r. zginęli ostatni żydowscy mieszkańcy Puław, zatrudnieni w działających tu obozach pracy przymusowej. Z przedwojennych zabudowań osadnictwa żydowskiego nie ocalało nic, wszystko zostało zbombardowane lub zdewastowane w czasie okupacji. Oba istniejące przed wojną cmentarze rozebrano, a macewy użyto do celów budowlanych. Dwie, które przetrwały, znajdują się w Muzeum Regionalnym.

Kiedy uczniowie z puławskiego gimnazjum podczas warsztatów Szkoły Dialogu zetknęli się z bogatą, a jednocześnie tragiczną historią Żydów, spojrzeli na swojego miasto w odmienny sposób. Jak mówi jeden z uczestników warsztatów Szkoły Dialogu: Teraz patrzę na Puławy inaczej. Mijając Dom Nauczyciela, wiem i widzę w myślach, że kiedyś tu była synagoga. Idąc ulicą Kołłątaja, wiem że tu było dużo sklepików. Widząc pizzerię „Ewa”, widzę olejarnie. Puławy teraz dla mnie są inne. To, co w zbiorowej pamięci niejako zepchnięto na margines, zostało przez uczniów wyciągnięte na powierzchnię. To, co zapomniane, przywołane.

I tak 6 czerwca gimnazjaliści zaprosili młodszych kolegów i koleżanki na spacer śladami puławskich Żydów. Dzięki interaktywnej formie warsztatów Szkoły Dialogu, zrozumieli, że aby przekaz był przyjęty, musi być atrakcyjny, nienachlany i dostosowany do odbiorcy. Wycieczka przyjęła więc formę podchodów. Zaproszeni uczniowie podstawówki musieli więc odnajdywać koperty, w których znajdowały się wskazówki i na ich podstawie kierować się do następnych punktów na trasie.
Uczniowie dotarli więc na ul. Kołłątaja, zamieszkiwaną dawniej w dużej mierze przez żydowskich krawców i szewców, u których, jak wspomina p. Stanisław Zadura, można było przybić blaszki na łyżwy do podeszwy butów.

Tam, gdzie teraz kawiarnia Ewa, dawniej stała olejarnia, w której wyrabiano olej, głównie słonecznikowy. Obok przystań z barkami pana Edelmana, żydowskie piekarnie i kamienice. A przy bramie mostowej miejsce, gdzie wieczorami Żydzi bawiąc się i śpiewając, słuchali, jak Kiseł gra na gitarze. Granitowy głaz na miejscu dawnej synagogi upamiętnia dziś puławskich Żydów, którzy zginęli w czasie Holocaustu. Wyobrazić sobie trzeba budynek bożnicy: dolna część z białego kamienia, górna zaś z cegły i otynkowana. Okazałe schody na całej długości fasady prowadziły do wejścia. Na południowy wschód – budynek starszej bożnicy, a na południowy zachód – budynek mykwy. Na tej samej ulicy dom doktora Beniamina Honigsfelda – jowialnego lekarza, który w czasie leczenia uskuteczniał, jak wspominali mieszkańcy, swoje motto: „Śmiech to zdrowie”. W Puławach osiedlił się i rozwinął swoją działalność także chasydzki cadyk Chaim Izrael Morgenstern. Uczniowie dowiedzieli się, gdzie stał dom, w którym mieszkał. Na koniec odwiedzili teren dawnego kirkutu, zdewastowanego przez Niemców podczas okupacji.
Po warsztatach uczniowie mówili, że to, co wydawało się nudne i zwyczajne, stało się ciekawe; że znaleźli nową pasję, że miasto się w ich oczach zmieniło. Że nauczyli się pracować w grupie. I że chcą tę wiedzę przekazać dalej, że opowiedzą rodzinie.

Teraz patrzę na Puławy inaczej. Mijając Dom Nauczyciela, wiem i widzę w myślach, że kiedyś tu była synagoga. Idąc ulicą Kołłątaja, wiem, że tu było dużo sklepików. Widząc pizzerie „Ewa” widzę olejarnie. Puławy teraz dla mnie są inne.

Uczestnik warsztatów

Dzięki tym warsztatom nauczyłam się pracować w grupie. Także odkryłam w sobie nową pasję. I postaram się to dalej rozwijać oraz przekazywać dalej. Z chęcią wzięłabym, udział w kolejnych takich warsztatach, ponieważ są powrotem w przeszłość.

Uczestniczka warsztatów

Nie zdawałam sobie sprawy, że jedna trzecia mieszkańców mojego miasta to byli Żydzi. Miejsca, które wcześniej mnie nie interesowały stały się dla mnie ciekawe […] Wiedzę, którą zdobyłam, będę przekazywała mojej rodzinie.

Uczestniczka warsztatów

Puławy

Szkoła:
Gimnazjum nr 1 im. Jana Pawła II
Uczniowie:
klasa II
Nauczycielka:
Małgorzata Stachnio
Ekspert:
Mikołaj Spóz
Trenerzy:
Adam Gąsecki, Marcin Mitzner

Więcej informacji o Puławach znajdziesz na stronie Wirtualny Sztetl:

Darczyńcy

Dziękujemy Conference on Jewish Material Claims Against Germany (Claims Conference) za wsparcie programu edukacyjnego Szkoła Dialogu. Poprzez restytucję mienia ofiar Holokaustu, Claims Conference wspiera organizacje na całym świecie w działaniach edukacyjnych na temat Holokaustu oraz na rzecz zachowania pamięci o ofiarach Zagłady.

logo 2

Dziękujemy Friends of the Forum za wsparcie programu edukacyjnego Szkoła Dialogu.

FOF właściwe