| 2013 |
Izbica Kujawska
Gimnazjum im. gen. Augustyna Słubickiego
| 2013 |
Tytuł finalisty na Gali Szkoły Dialogu 2013
Wyróżniona Szkoła kontynuująca 2014, 2015, 2016
W 1921 r. w Izbicy Kujawskiej mieszkało 2108 Żydów, co stanowiło niemal 43 proc. całej społeczności miasteczka. Mieli swoje sklepy, piekarnie, warsztaty, gabinety, własną bibliotekę i czytelnię, która prowadziła kółko teatralne. Funkcjonowały tu żydowskie kluby sportowe, partie polityczne, orkiestra oraz młodzieżowe organizacje syjonistyczne. I choć współistnienie różnych kultur nie zawsze było łatwe, chrześcijanie i Żydzi starali się razem żyć i pracować. Po II wojnie światowej wielokulturowość Izbicy zanikła. Nie było już Żydów.
Właśnie o kulturze żydowskiej, tradycjach i religii z młodzieżą z Izbicy Kujawskiej chciały porozmawiać trenerki Forum Dialogu. Opowiedzieć o trochę innej historii tego miasta. Zaciekawić tym, jak kiedyś wyglądało wielokulturowe życie w Izbicy Kujawskiej. Mimo młodego wieku gimnazjaliści, którzy wzięli udział w programie Szkoła Dialogu, zaskakiwali wiedzą i zainteresowaniem tematem. Zasypywali trenerki Forum pytaniami o przedwojenny kształt miasta, o ukrywanie Żydów podczas wojny, o losy Żydów z Izbicy.
Chcieli wiedzieć więcej o judaizmie. Wszyscy zgodnie przyznali, że brak różnorodności we współczesnym społeczeństwie polskim skutkuje brakiem tolerancji.
Gimnazjaliści bardzo pragnęli ten stan rzeczy zmienić, właśnie w Izbicy. Bardzo więc zaangażowali się w organizowanie wycieczki, która miała być ich finalnym projektem. Dotarli do ciekawych informacji – dowiedzieli się, gdzie ukrywał się jeden z izbickich Żydów podczas wojny, kim był szames i jak nazywał się kantor. W ramach projektu stworzyli prezentację o izbickich Żydach, przygotowali też „Izbicki serwis informacyjny z lat 30. XX wieku”, udało im się zebrać przedwojenne zdjęcia miasta, postarali się o muzykę żydowską, a także o poczęstunek – sami upiekli chałkę. Wszystko to zaprezentowali nauczycielom i rodzicom, a dwa tygodnie później zaprosili grupę uczniów ze szkoły na wycieczkę w formie spaceru po wielokulturowej Izbicy.
Przewodnim tematem wycieczki była historia lokalnych Żydów. Gimnazjaliści zabrali więc uczestników śladami społeczności żydowskiej. Przybliżyli historię bogatą w opowieści o konkretnych ludziach. Mówili więc o rabinie Szlame Grudzińskim, który w 1939 r. został zmuszony przez Niemców do samobójczego skoku z dachu synagogi. Wcześniej Niemcy zdążyli jeszcze spalić święte księgi. Mówili o mieszkańcach getta, które utworzono w 1941 r. przy ul. Garbarskiej. Przesiedlono do niego około 1000 osób, a likwidację getta przeprowadzono w dniach 14–15 stycznia 1942 r. Izbickich Żydów wywieziono do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem. Opowiadali o Jakubie Grojnowskim (Szlama Ber Winer), który uciekł z obozu i złożył w getcie warszawskim pierwszą wstrząsającą relację o masowym ludobójstwie w obozach. Później zginął w Bełżcu. Wszyscy uczestnicy wycieczki przeszli również na cmentarz żydowski.
Uczniowie nie zapomnieli też o zabytkowym a popadającym w ruinę kościele ewangelickim i kościele katolickim z zabytkową drewnianą kaplicą pogrzebową. To w jego budynku podczas wojny Niemcy zamknęli żydowskie rodziny, a po kilku dniach wywieźli je do obozu zagłady. Uczniowie odwiedzili także cmentarz ewangelicki. Chcieli w ten sposób włączyć element wielokulturowości miasteczka do tematyki wycieczki.
Gimnazjaliści mieli jeszcze wiele pomysłów na projekty związane z tematem Żydów z Izbicy: wycieczka do obozu zagłady w Chełmnie, przeprowadzanie wywiadów ze starszymi mieszkańcami miasta, zorganizowanie wystawy z judaikami w lokalnym muzeum. Delegacja uczniów z gimnazjum uczestniczyła też w Marszu Pamięci w obozie zagłady w Chełmnie.
Powstał też wiersz:
Szłam przez środek sali
– pełnej dusz.
Najpierw powoli nie zwracając uwagi.
Nagle przystanęłam na środku ulicy.
Ktoś powiedział – spójrz!
Rozejrzałam się, na każdej stronie była inna świątynia
znak innej kultury, znamię Izbicy.
Zaczęłam biec.
Ocean twarzy, kiedyś niewyraźny, nabrał barw.
Coraz chętniej się w nim zanurzałam.
Coraz bardziej odkrywałam swoją przeszłość,
swoje Ja.
Nim się obejrzałam, dostrzegłam, że to koniec…
… Nie!
To nie koniec.
(K……a)
Najbardziej podobał mi się temat ich [Żydów] religii […]. Jest ciekawa, a zarazem trudna. Znajomy mamy się tym zajmuje i wreszcie, dzięki naszej Szkole Dialogu, dorównuję mu choć trochę wiadomościami. […] Dzięki tym warsztatom życie zmienia się, zmieniają się też przekonania o Żydach, zmieniają się na lepsze.
Emilia, uczestniczka warsztatów
Warsztaty SD otworzyły nam drogę do dalszych działań. Wszystko mi się podobało. Każdy szanował wypowiedzi innych i swoje. Najlepsze jest to, że te warsztaty pozostaną w trwałej formie. To, że stworzyliśmy bloga i zrobiliśmy wycieczkę, będzie trwałe i nigdy nie zaginie. Jestem bardzo z tego zadowolona.
Dominika, uczestniczka warsztatów
Szkoła:
Gimnazjum im. gen. Augustyna Słubickiego
Wyróżnienie:
Tytuł finalisty na Gali Szkoły Dialogu 2013
Wyróżniona Szkoła kontynuująca 2014, 2015, 2016
Uczniowie:
klasy I
Nauczyciel:
Rafał Bąk
Ekspert:
Adam Myrta
Trenerki:
Katarzyna Czajkowska-Łukasiewicz, Monika Oszmaniec
Dziękujemy Conference on Jewish Material Claims Against Germany (Claims Conference) za wsparcie programu edukacyjnego Szkoła Dialogu. Poprzez restytucję mienia ofiar Holokaustu, Claims Conference wspiera organizacje na całym świecie w działaniach edukacyjnych na temat Holokaustu oraz na rzecz zachowania pamięci o ofiarach Zagłady.
Dziękujemy Friends of the Forum za wsparcie programu edukacyjnego Szkoła Dialogu.