Żydzi w Jeleniej Górze pojawili się prawdopodobnie w pierwszej połowie XIV wieku. W wieku XV podobnie jak inni Żydzi ze Śląska zostali wypędzeni. Do miasta wrócili dopiero w XVIII wieku, jednak gmina zaczęła prężnie rozwijać się dopiero w kolejnym stuleciu, kiedy Żydzi zyskali równouprawnienie. Według spisu mieszkało wówczas w Jeleniej Górze 35 wyznawców judaizmu. Do końca wieku liczba ta wzrosła do prawie 400, następnie malała. W mieście istniało wiele organizacji żydowskich i szkół. Funkcjonował Izraelicki Związek Kobiet, zrzeszający 80 członkiń, Izraelicki Związek Pogrzebowy i Opieki nad Chorymi, Chewra Kadisza, a także żydowski dom wypoczynkowy dla dzieci, Żydowski Szpital Zdrojowy oraz prywatna szkoła żydowska. Koniec lat 30. nie był szczęśliwym czasem na społeczności żydowskiej w Jeleniej Górze. Podczas tzw. „nocy kryształowej” naziści zniszczyli synagogę, cmentarz, wiele żydowskich sklepów i zakładów. W 1939 roku miasto zamieszkiwało już tylko 67 Żydów. W czasie wojny jeleniogórscy Żydzi byli więźniami obozów przejściowych Tormensdorf, Grüssau i Riebnig. Wielu zginęło później w obozach zagłady w Auschwitz-Birkenau, Treblince, Majdanku, Kulmfhof, Sachsenchausen i Ravensbrück. Od 1944 roku w mieście funkcjonował także Arbeitslager Hirschberg – filia obozu Gross-Rosen. Po wojnie społeczność żydowska w Jeleniej Górze odrodziła się. W 1946 roku w mieście żyło 420 Żydów. Utworzyli oni Miejski Komitet Żydowski, Towarszystwo Ochrony Zdrowia, Powszechną Szkołę Żydowską, półinternat oraz Kongregację Wyznania Mojżeszowego.
Jelenia Góra
Zespół Szkół Ogólnokształcących i Technicznych im. T. Śniadeckiego
w Jeleniej Górze