„Przywróćmy pamięć” FODZ, pierwszy mój projekt 2010/11, z udziałem w Gali Finałowej w Warszawie, z moim autorskim programem „Tamtej Mszany nie ma już” opowiadającym o pięknie żydowskiej kultury, historii miasta, z piosenkami w jidysz i po hebrajsku, z Chagallem w tle. Fragmenty pokazaliśmy na 70. rocznicy Zagłady w Mszanie.
„Zachować pamięć. Historia i kultura dwóch narodów” – jego najważniejszą częścią, poza edukacją w szkole, są spotkania młodzieży z Polski i Izraela. Zorganizowałam do tej pory 2 takie spotkania: w 2013 i 2015 r., z młodzieżą z Modin i Hadery. Były warsztaty w szkole, tańczyliśmy poloneza, malowaliśmy wspólny obraz na ogromnym płótnie, którym potem się podzieliliśmy. Rozegraliśmy mecz koszykówki, częstowaliśmy gości regionalnymi oscypkami i domowym ciastem. Mieliśmy wspólne ceremonie na miejscu pamięci. Jak mi jest ciężko, puszczam fragmenty nagrań z tych spotkań, zwłaszcza wspólne, spontaniczne „Hallelujach” w 3 językach – od razu wraca uśmiech i poczucie sensu.
Międzynarodowy Projekt „Krokus” – od 3 lat sadzimy na zbiorowych mogiłach sadzonki krokusów, które mają upamiętniać dzieci-Ofiary Shoah. Chciałabym, by każde pochowane tam dziecko, miało swój krokus – było ich aż 167. Cebulki otrzymujemy za pośrednictwem Żydowskiego Muzeum Galicja; w tym roku zaginęły po drodze, bo cel byłby osiągnięty. Ale dopilnujemy, by każde dziecko miało swój kwiat. O tych, o których wiemy cokolwiek, mamy zdjęcie albo choć strzęp historii, opowiadam uczniom przed posadzeniem. Krokusy pięknie kwitną wiosną. Pamięć trwa.
